خوش آمد باز شهرالله خوش آمد / برای مردم آگه خوش آمد
ندای عرشی صوموا تصحوا/ ز میر کاروان ره خوش آمد
خوش آمد همدم شب زنده داران / چو یار مهربان از ره خوش آمد
بود در این صدف درّ یتیمی / فروزانتر ز مهر و مه خوش آمد
فرود آمد به شهر الله قرآن / زهفتم آسمان به به خوش آمد
نه قرآن بلکه دیگر مصحف حق / در او نازل شده خه خه خوش آمد
مهی گسترده در وی خوان یزدان/ ندارد منع این درگه خوش آمد
در این مه میهمانان خدائیم / خدایا این مبارک مه خوش آمد
برای خلوت دلداده عشق/ سرشب تا سحر صد ره خوش آمد
حسن از ذوق ادراکش سراید/ خوش آمد باز شهرالله خوش آمد

(دیوان اشعار حضرت علامه حسن زاده/ ص 61)